Ayrılma - Boşanma

1. Evlilikte karşılaşılan zorluklar, yaşanan anlaşmazlıklar ve tartışmalar, evlilik ve aile ilişkilerinin sürekli olarak yıpranmasına sebep olur.
2. Eşlerin birbirine yabancılaşması, aile içerisinde gerilimlerin oluşmasına yol açar.

3. Ayrılma fikrinin dile getirilmesi ve tartışılması, aile üyelerinde korku ve kaygı uyandırır, üyeler bu korku ve kaygıları giderebilmek amacıyla çeşitli yollara başvurabilir. (örneğin çocuklarda anne-babaya aşırı düşkünlük oluşabilir, veya çocuklar anne-baba rolünü üstlenmeye çalışabilirler[1])

4. Ebeveynlerin ayrılmaya karar vermesi, evden hangi aile üyelerinin ayrılacağı, hangilerinin evde kalacağı konusunda soru/sorunların ortaya çıkmasına sebep olur.

5. Çocuklar ebeveynlerden birinden ve/veya kardeşlerden ayrılmak zorunda olduğunda, kime “sadık kalınması” gerektiği konusunda kendi içlerinde bir çatışma yaşarlar.

6. Ebeveynlerin ayrılmaya ve/veya boşanmaya karar verdikten sonra aynı çatı altında yaşıyor olmaları, ev içerisinde soğukluk ve yabancılaşma yaşanmasına sebep olur.

7. İki farklı evin harcamalarını karşılamak zorunda olmanın getirdiği maddi yükümlülükler ve zorluklar, aile üyelerini alıştıkları konfordan ödün vermek zorunda bırakır.
8. Aile üyelerinde anksiyete belirtileri, depresyon ya da dışa vurum (madde kullanmı, okulda başarısızlık) görülebilir.

9. Yeni aile üyelerinin (üveyanne/üveybaba/üvey çocuklar/üvey kardeşler) varlığı söz konusu olduğunda, uzlaşma-uzlaştırma sorunları yaşanır.

10. Tek anne/babalar, özellikle de eski eşin yetersiz destek verdiği ya da hiç destek vermediği durumlarda, çocuk yetiştirirken sorunlarla karşılaşırlar.
11. Çocuklar ebeveynlerinin evliliğinin yürümemesinden kendilerini sorumlu tutarlar, kendilerini suçlu hissederler.


Kaynak: aileterapisi.com