unutmadık unutmayacagız(17.08.1999)

17 Ağustos Depremi Unutulmadı



MARMARA DEPREMİ'NİN 10. YIL DÖNÜMÜNDE GÖZYAŞLARI DİNMEDİ

Marmara Depremi'nde hayatını kaybedenler, 10. yıldönümünde Sakarya'da binlerce kişinin katıldığı etkinlikte anıldı. Kent Meyda'nında toplanan kalabalık, depremin meydana geldiği 03:02'de hayatını kaybedenler için saygı duruşunda bulundu.

Marmara Depremi'nde hayatını kaybedenleri anma töreni Sakarya'da büyük bir katılımla gerçekleştirildi. 17 Ağustos 1999'da meydana gelen 7,4 büyüklüğündeki depremde hayatını kaybedenler, Adapazarı'nda, felaketin yaşandığı saat 03.02'de anıldı. Kent meydanında toplanan yaklaşık 2 bin kişi, depremde hayatını kaybedenler anısına saygı duruşunda bulunarak İstiklal Marşı okudu. Sakaryaspor taraftarlarından oluşan Tatangalar grubunun düzenlediği anma gecesinde Düzce'den gelen Pİ Alternatif Sanat Atölyesi oyuncuları, Deprem Oratoryosu adını verdikleri oyunda 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi'nde yaşanan acıları canlandırdı. Tiyatro oyunu sırasında depremde yakınlarını kaybeden aileler, gözyaşlarını tutamadı. Tiyatro gösterisinin ardından depremi anlatan sinevizyon gösteri sunuldu.

Gecede, Sakarya İl Müftülüğü din görevlileri, depremde hayatını kaybedenler için Kuran okudu, dua etti. Gecenin sonunda depremin meydana geldiği 03.02'de, taraftarlar meşaleler yaktı.


Depremde 12 yaşındaki kızı Tuğba'yı kaybeden Firdevs Akgül, anma programında kızının resmine sarılarak ağladı. Akgül, kızının çarpık yapılaşmanın kurbanı olduğunu belirtti. Kızını ve torununu kaybeden Sacide Ateş, depremin acısını ilk günkü gibi yaşadığını ifade ederek; "Üzüntülüyüz. Acıyı yaşayan bir anne ve kardeş olarak buradayım. Duygularım çok yoğun. Kızımı ve torunumu kaybettim. İkisi aynı mezara gömüldü. Herkesin acısını paylaşıyorum. Hiç unutmadım. Her zaman mezarlığa gidiyorum. Damadım 10 yıldır eşinin ve kızının acısıyla yaralanıyor." dedi.


güzel sehrim
GÜRÜLTÜLERLE DOLAR ŞEHİR
ENKAZLAR KULAKLARI EŞİRİR
TOZ TOPRAK SU IRAK
YOKTUR SEBEBİ CAN GİDENİN


KOYBOLDU BAK KAÇ FERT
YOKTUR YARDIM EDENLERİ
SORARLARMI HALLERİNİ
BAK CAN GİDİYOR UZAT ELLERİNİN,


BAKAMAZLAR ARTIK ÇOK GEÇ
HALİ YAMAM OLDU KENTİN
UZAKLARDA ÇAĞRIR ESKİ SESİN
SANA DİYORUM HADİ TOPLA HERKEZİ

SEVDALANMIŞTIM BEN ŞEHRE
NERELERE GELDİM ŞİMDİ EVDE
ANNE BABA HERKEZ BİR YERDE
ÖZLEDİM BEN UZAK KENTİ

DEPREM BİTTİ KUŞATILDIK
YOKTUR ÇÖZÜM HEP AĞLADIK
EVİM BARKIM YANDI NE YAZIK
SEBEPSİZKEN GELDİ BİZE ÖLÜM

HEP UĞRAŞTIK ENKAZ İLE
GİTTİ BÜTÜN UĞRAŞ SELE
HERKEZ BİLİR SÖYLER DİLE
NERDE KALDI GÜZEL ŞEHRİM



İSYAN ETSEK NEYE YARAR YARABBİM



17 Ağustos Marmara depreminin 10. yıldönümü düzenlenen etkinlikle anıldı.
Sakaryasporlu taraftar grubu Tatangalar tarafından düzenlenen anma gecesinde duygusal anlar yaşandı. Kent meydanının dolduran yaklaşık 2 bin kişi depremde kaybettikleri yakınlarını andı. Gece saat 01.30 sıralarında başlayan anma töreninde ilk olarak deprem anında çekilen fotoğrafların slayt gösterisi ile başladı. Daha sonra amatör tiyatrocular tarafından deprem anının oynandığı orotoryum sahnelendi. Oyun sırasında bazı aileler gözyaşlarını tutamadılar.
Haber Tarihi : 17 Ağustos 2009 Pazartesi

Gürültü kopar uzaktan,
Sular fışkırır topraktan.
İnsanlar yolu bulamaz,
Oluşan bir karanlıktan...

Bu bir depremin sesidir.
Bir canavar nefesidir...
Karanlık kaplar her yeri.
Bilmem kentin neresidir?

Anne ağlar, yavrum diye,
Çocuk ağlar, annem diye.
İnsanların hepsi şaşkın...
Bakamazsın bu sahneye.

Elimizden bir şey gelmez,
Bu felâket hiç sevilmez.
Bu sarsıntı yer küreden...
Daha önceden bilinmez.

Sağlam temel sağlam evler,
Sözüm size mimar beyler.
Sağlam yapın her binayı!
Yıkılmasın kentler, köyler!

Halkım hiç acı çekmesin,
Artık gözyaşı dökmesin!
Sağlam yapın her binayı,
Deprem bize kükremesin!

Çok üzgünüm acılardan,
Kurtulalım sancılardan...
Çığlıklara dönüp bakın,
Ders alalım buncalardan.




YALOVA


Yalova Spor Yerleşkesi'nin güneyinde bulunan Hacımehmet Ovası.
(Çökmüş binalar= MESA KONUTLARI)


DEPREMZEDE BİR BAYAN


DEPREMİN ARDINDAN..."İNANCIM SAYESİNDE YAŞIYORUM"

17 Ağustos Marmara Depremi'nde eşini, oğlunu, gelinini ve iki torununu kaybeden, kendisi de enkazdan yaralı kurtulan 69 yaşındaki Zeynel Özyaşar, bir başına yaşamını sürdürüyor. Depremin 10. yıl dönümünde ailesinin deprem şehitliğindeki mezarını ziyaret eden Zeynel amca; "Bir başına yaşamak çok zor. Dinimiz olmasaydı ben bugün Allah korusun hayatta olmazdım. İnancım beni hayata bağladı." dedi.
Özel bir yurtta aşçılık yapan Zeynel Özyaşar, Adapazarı'nda Papuççular Mahallesi Çıracılar Caddesi'ndeki apartman dairesinde eşi Hadiye (51), oğlu Yavuz (28), gelini Ayten (23), torunları Furkan (5) ve 7 aylık Zeynel ile birlikte kalıyorlardı. 17 Ağustos 1999'da saat 03:02'de Özyaşar ailesinin kaldığı 5 katlı Köprülüoğlu apartmanı yerle bir oldu. Yıkılan apartmanın 1. katında enkaz altında kalan aileden bir tek Zeynel Özyaşar, beton yığınlarının arasından yaralı olarak çıkartıldı. Ambulansla Eskişehir Tıp Fakültesi Hastanesi'ne kaldırılan Özyaşar, hasta yatağında günlerce ailesinin yolunu gözledi. 'kurtulmuşlardır' ümidiyle Allaha dua eden Özyaşar, hayattaki tek varlıkları olan eşi, oğlu, gelini ve iki torunun ölüm haberini alınca yıkıldı. Depremin hayatta tek başına bıraktığı Özyaşar, acı hatıraları yaşadığı Adapazarı'ndan ayrılarak Kütahya'ya yerleşti. İnancı sayesinde hayata tutunan Zeynel amca, Her yıl olduğu gibi bu yıl da ailesinin Serdivan ilçesindeki deprem şehitliğinde bulunan mezarlarını ziyaret etti.

"Ben çok deprem gördüm ama böylesini görmedim." diyen Özyaşar, depremde yaşadıklarını şöyle anlattı: "17 Ağustos depremi sabaha karşı 03.02'de oldu. Ben çok deprem gördüm ama böylesini görmedim. Bir insan boyunca havaya kalktık ve 10 saniye içinde bittik. Deprem bütün şiddetiyle devam ediyordu. 45 saniye sürdü. Kıyameti yaşadım, ben kurtuldum. Ama eşim, oğlum, gelinim ve torunlarım şehit oldu. Bundan da bahtiyarım, onlar şehit oldu ama ben yaşıyorum, hayat devam ediyor. Unutamadığım bir şey var. Onların seslerini duymadım bile. Rabbim duyurmadı bile. Bu acıyı Allah kimseye götermesin. Böyle bir felaketi bir daha yaşamayalım. Demek ki ölenle ölünmüyor. Dinimiz çok güzel. Dinimiz olmasaydı ben bugün Allah korusun hayatta olmazdım. Rabbime her zaman duacıyım. Bana sağlığımı yeniden verdi. "

Enkaz altında iki gün kaldıktan sonra kurtarma ekipleri tarafından yaralı olarak kurtarıldığını ifade eden Özyaşar; "Enkazda iki gün kaldım. 2 gün içinde şuurumu hiç kaybetmedim. Enkazda sürekli Allah dedim. Hava çok sıcaktı, su istedim. O kadar şişiyordum ki kemiklerimin çatlama sesini duyuyordum. Zorlukla nefes alıyordum. O anda Allah'a sığındım. Daha fazla dayanamayacağım dedim. Ses duydum ve ayağımı üç defa vurdum. Sesim çıkmıyordu. Yakınlarım sesimi duymuş, dünyalar benim oldu. Allah'a şükür ettim. 4 saat sonra beni enkazdan çıkardılar. Beni ambulansla hastaneye götürüyorlardı. O arada gözlerim açık olmasına rağmen 5 tane ceset gözümün önünden geçti, tertemiz pırıl pırıl bayrağa sarılmışlardı. Tabutun bir tanesi ufaktı. O anda başımdaki hemşire amca ne oluyor dedi, farkına vardı. Geçti kızım dedim. 2 ay hastanede tedavi gördüm. Bu nedenle ailemin cenazesine katılamadım. Eşim ile torunum Furkan'ı ayıramamışlar, ikisini birlikte gömmüşler." dedi.

Tek başına kaldığı hayatta 10 yılın kolay geçmediğini vurgulayan Özyaşar, acılarının halen devam ettiğini söyledi. İnancı sayesinde bugünlere geldiğini kaydeden Özyaşar, sözlerini şöyle sürdürdü: "10 yıl kolay geçmedi, halen bugün gibi yaşıyorum, benim için geçmedi. Bazıları sen artık depremzede değilsin diyorlar, acılarım bitmedi, halen devam ediyor. Tek başıma yaşamak zor oluyor, evlenmeyi düşündüm. 39 bayanla görüştüm ama hiçbiri olmadı. Çoğu da genç yaştaydı, fakat ben Halis Toprak değilim. Nasip olmadı, evlenmek nasip değilmiş. Rahmetli eşim, ben ölürsem sakın evlenme demişti. Onun o lafını geçerli sayıyorum. Artık evlenmeyi kesinlikle düşünmüyorum."
Haber Tarihi : 17 Ağustos 2009 Pazartesi







BENIM ADIM DEPREM

Nerden, Nezaman Nasil gelecegim,
Gecemi Gündüzmü belli olmaz.
Bazen uykuda, belkide eglenceli günde,
Pareller gecerim, Teyet cizerim.
BENIM ADIM DEPREM !....
Ne sagim belli, ne´de solum.
Yikar, yakar, harap ederim.
Ezer gecerim saniyeler sayilmaz,
Cürük yapilar bana hic dayanmaz.
BENIM ADIM DEPREM !....
Hele bir´de alistimmi aylarca sallarim,
istesende, istemesende ben varim.
Cok zaman duymaz, bazen korkarsin,
Gecmisi unutup yine hata yaparsin.
Beni ögren arastir,
Gelmisimi, gecmisimi karistir,
Tabiati koru, beni baristir.
Ailene, cocuguna, Torununa Tanistir.
BENIM ADIM DEPREM !....
Korkup, panik yaratma kendini koru
saglam yapilarin aci olmuyor sonu.
Firsati buldum´mu bakmam yasina,
Dikkat et demirine cimentona, Tasina.
Aha geliyorum, sana bir soru
Gecmisinden ders al, gelecegini koru,
calip cirpanlara aman vermem
Haramsiz yapilara gelsem´de gelmem.
BENIM ADIM DEPREM !....
Korkma benden bilgine güven.

Depremde ölenlere Allahtan rahmet, geride kalanlara sabir diliyorum.
Allah bir daha yasatmasin. :(